دلنوشته ای از دوستان گروه درمان لکنت زبان 7

منم 24 سالمه و بالکنت دارم زندگی میکنم.چه روزای سختی تو مدرسه داشتم.یکی از همکلاسیم همش منو مسخره میکرد.منم میومدم خونه یواشکی گریه میکردم.بعد ار چندسال اونو دیدم تو خیابون.هیچوقت نمیبخشمش...هیچوفت...هنوزم شبا گریه میکنم.نمیدونم چرا انقد ناامیدم..دوستای لکنتی من همتونو از ته قلبم دوس دارم.الان که دارم اینو مینویسم چشام خیسه...

منم واقعا شما ها رو درک میکنم من 20سالمه و زجر میکشم

سلام ابراهیم جان دقیقا خصوصیاتی که یادداشت هات داشت منم همونا رو تجربه کردم ولی با تمام مشکلات ارتباطی ام هنوز امید دارم و تصمیم دارم برای درمانم از مشهد مقدس به تهران بیا و حتی از دانشگام هم بزنم و 1 سالی تهران زندگی کنم تا درمانم حل بشه من 20 سالمه از مشهد رشته کامپیوتر

دکتر کارت عالی بود.من در سن 6 سالگی نمیتونستم صحبت کنم.ضمنا از خانم شیرین هم متشکرم

ابراهیم بهت تبریک میگم

سلام ابراهیم جان منم مثل خودت دچار لکنت هستم دنبال درمان قطعیش می گردم تنها ارزوم اینه فقط لکنتم خوب بشه همتون رو دوست دارم و ارزو می کنم زود تر تمام لکنتی ها خوب بشن ان شالله

خوش به حالت دوست عزیز زندگی دوباره رو بهت تبریک میگم. من بیست ساله که در گیره همین زندگی وحشتناکم مطمئنم با رفتن به کلینیک تونستی خوب بشی.................... موفق باشی . امیدوارم یه روزی بشه که منم بتونم بیام

دوست عزیز مطمئن باش حرفای با اهمیتی داری که بزنی، نترس و حرفت رو بزن.

ابراهیم عاشقتم