لکنت زبانِ درمانگران لکنت زبان :
لکنت زبانِ درمانگران لکنت زبان همانطور که لکنت زبان دارای عوارضی میباشد، متخصصان رشته گفتار درمانی و درمانگران لکنت زبان غربی نیز هنگام روبرو شدن با درمانجویان این عارضه، عوارضی مشابه از خود بروز میدهند.
یکی از مشکلات درمانجویان لکنت زبان که در رشته های روان شناسی و روانپزشکی تحصیل کرده اند – بسیاری از افراد دارای لکنت زبان با این تصور که اگر در رشته های گفتار درمانی یا روانشناسی تحصیل کنند، خود خواهند توانست مشکل را درمان کنند! – همیشه این بوده که مراجعه به گفتار درمانی برای آنان بسیار مشکل تر از بقیه درمانجویان است؛ زیرا با این جمله عوامانه روبرو بوده اند: « تو روانشناس/ روانپزشک لکنت زبان داری؟! مگه میشه؟! تو باید بتوانی آنها را درمان کنی، آنوقت خودت…! »
از اینها که بگذریم، وقتی یک درمانگر لکنت زبان – گفتار درمان یا غیر گفتار درمان – به تقلید از نظریه ها و روشهای درمان محققان بی تحقیق تن میدهد، ناخواسته خود را در معرض همان اضطرابها، پنهانکاریها و عدم تعادلهای عوارض لکنت زبان قرار میدهد. در این شرایط وقتی گفتار درمانی به درمان لکنت زبان درمانجوی خود میپردازد، از آنجا که نتوانسته است با اطلاعات و نظریه های این محققان به باور یا یقین برسد، خود در وضعیت نامتعادلی قرار میگیرد و در برابر پرسشهای کلیدی زیر، شاهد لکنت زبان درمانگر لکنت زبان خواهیم بود:
- لکنت زبان چگونه بوجود می آید؟ ( علت لکنت زبان چیست؟ )
- تعریف شما از لکنت زبان چیست؟
- برای اینکه این اتفاق ناگوار رخ ندهد، یک گفتار درمان باید مطالبی را که مطالعه میکند، خود در خلوت بیازماید و از صحت و کاربردی بودن آنها اطمینان حاصل کند:
- یکی از تمرینات مرسوم و توصیه شده توسط متخصصان گفتار درمانی غربی، کتابخوانی در مقابل آینه است؛ او باید خود بیازماید که آیا میشود در مقابل آینه کتاب خواند؟!
- آیا تمرینات مختلف درمان لکنت زبان قابلیت اجرایی دارند؟
- آیا اگر قرار باشد هنگام دم گرفتن، از بینی دم بگیریم، خود گفتار درمان میتواند این کار را در زندگی روزمره خود انجام دهد؟