لکنت زبانِ درمانگران لکنت زبان :

لکنت زبانِ درمانگران لکنت زبان همانطور که لکنت زبان دارای عوارضی میباشد، متخصصان رشته گفتار درمانی و درمانگران لکنت زبان غربی نیز هنگام روبرو شدن با درمانجویان این عارضه، عوارضی مشابه از خود بروز میدهند.

یکی از مشکلات درمانجویان لکنت زبان که در رشته های روان شناسی و روانپزشکی تحصیل کرده اند – بسیاری از افراد دارای لکنت زبان با این تصور که اگر در رشته های گفتار درمانی یا روانشناسی تحصیل کنند، خود خواهند توانست مشکل را درمان کنند! – همیشه این بوده که مراجعه به گفتار درمانی برای آنان بسیار مشکل تر از بقیه درمانجویان است؛ زیرا با این جمله عوامانه روبرو بوده اند: « تو روانشناس/ روانپزشک لکنت زبان داری؟! مگه میشه؟! تو باید بتوانی آنها را درمان کنی، آنوقت خودت…! »

از اینها که بگذریم، وقتی یک درمانگر لکنت زبان – گفتار درمان یا غیر گفتار درمان – به تقلید از نظریه ها و روشهای درمان محققان بی تحقیق تن میدهد، ناخواسته خود را در معرض همان اضطرابها، پنهانکاریها و عدم تعادلهای عوارض لکنت زبان قرار میدهد. در این شرایط وقتی گفتار درمانی به درمان لکنت زبان درمانجوی خود میپردازد، از آنجا که نتوانسته است با اطلاعات و نظریه های این محققان به باور یا یقین برسد، خود در وضعیت نامتعادلی قرار میگیرد و در برابر پرسشهای کلیدی زیر، شاهد لکنت زبان درمانگر لکنت زبان خواهیم بود:

  1. لکنت زبان چگونه بوجود می آید؟ ( علت لکنت زبان چیست؟ )
  2. تعریف شما از لکنت زبان چیست؟

  • برای اینکه این اتفاق ناگوار رخ ندهد، یک گفتار درمان باید مطالبی را که مطالعه میکند، خود در خلوت بیازماید و از صحت و کاربردی بودن آنها اطمینان حاصل کند:
  • یکی از تمرینات مرسوم و توصیه شده توسط متخصصان گفتار درمانی غربی، کتابخوانی در مقابل آینه است؛ او باید خود بیازماید که آیا میشود در مقابل آینه کتاب خواند؟!
  • آیا تمرینات مختلف درمان لکنت زبان قابلیت اجرایی دارند؟
  • آیا اگر قرار باشد هنگام دم گرفتن، از بینی دم بگیریم، خود گفتار درمان میتواند این کار را در زندگی روزمره خود انجام دهد؟

 

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *