رفتارها در لکنت زبان :
درمان کنندگان آکادمیک
درمان کنندگان لکنت زبان را باید به دو دسته تقسیم نمود:
یک) درمان کنندگان متفرقه
دو) درمان کنندگان آکادمیک
درمان کنندگان آکادمیک :
در دانشگاه رشته ای وجود دارد به نام « گفتار درمانی » که موضوع لکنت زبان و درمان آن، یکی از آموزشها و فعالیتها در این رشته می باشد.
فارغ التحصیلان در هر مقطعی، در شناخت و درمان انواع اختلالات گفتاری، کم و بیش توانایی های نسبی خوب و قابل قبولی دارند؛
مگر در موضوع لکنت زبان!
حقیقت این است که شناخت و آموزش های کلینیکی این عارضه به قدری گسترده و زمانبر است
که آنرا باید با تمهیداتی به عنوان یک رشته مجزای دانشگاهی به حساب آورد؛
درمان کنندگان آکادمیک
درمان کنندگان آکادمیکمثلا بگوییم « رشته لکنت زبان.» فقط در چنین شرایطی می توان انتظار داشت که فارغ التحصیلان،
به همراه فاکتورهای عشق، پیگیری و ابتکار فردی، بتوانند به درمان این عارضه بپردازند و رفته رفته به آن تسلط یابند.
تعدادی از فارغ التحصیلان که خلاء موجود را حس می کنند،
با تمرکز بر تحقیق و فرمول آزمون و خطا، به شناخت و مسیر درمان لکنت دست می یابند.
ولی متاسفانه اغلب آنان ناخواسته از مسیر دور می شوند:
- عده ای که به فرمولها و نظریه های غیر علمی تکیه می کنند، بالاخره به این نتیجه می رسند که « لکنت زبان درمان ندارد. »
- عده ای به فروش نرم افزارهای لکنت شکن! روی می آورند.
- عده ای به این نتیجه می رسند که درمان لکنت زبان به همکاری یک تیم پزشکی نیاز دارد.
- و متاسفانه عده ای هم به دنبال شغل دیگری می روند.
به این ترتیب، آنها رفتار درمان کنندگان متفرقه را می یابند.
چنین شرایطی، سرآغاز نابسامانی های موضوع لکنت زبان می شود
